💫Iskra № 162: Może to i chemia, ale przynajmniej bio.
- Emilia Dąbrowska
- 11 cze
- 4 minut(y) czytania
Niezliczone impulsy przemierzają nasze ciała z prędkością, którą trudno sobie wyobrazić, choć nie mamy najmniejszych wątpliwości, że są. Pokonują drogę autostradami synaps, układają się w rytmiczne wzory, przenoszą wiadomości od jednej komórki nerwowej do drugiej, jakby były starożytnymi posłańcami, skrupulatnie niosącymi nasze myśli, emocje i wrażenia. Gdybyśmy spojrzały na to, co dzieje się w naszym mózgu w każdej sekundzie życia, zobaczyłybyśmy prawdziwe, migotliwe kosmosy. Pełne światła, napięć, mikroskopijnych decyzji, które w skali jednej kobiety mogą zadecydować o tym, czy dzisiaj się rozpłaczemy, czy uśmiechniemy. Czy wyciągniemy rękę, czy się wycofamy. Czy będziemy czuły miłość, ekscytację, zapał — czy pustkę, lęk i znużenie.
